Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΣ


Πόσοι νεοέλληνες σήμερα, γνωρίζουν για τον Καραβόγιαννο, το πρώτο πυρπολητή του 1821;
Κι όμως πρόκειται για τον αγωνιστή, που έγραψε ένα από τα λαμπρότερα κεφάλαια της ιστορίας του Αγώνα, ίσως το πιο σπουδαίο, σε σημασία και αγωνιστική ενδυνάμωση, στον κατά θάλασσα αγώνα. Ευτύχησε να πρωταγωνιστήσει σε δύο από τις κορυφαίες στιγμές του Αγώνα, την πρώτη πυρπόληση με μπουρλότο στην Ερεσό, στις 27 Μαΐου 1821, όπου με πλοίαρχο τον Δημήτρη Παπανικολή πυρπολήθηκε το δίκροτο ντελίνι του Αρναούτ Μπαϊραχτάρη. Και ύστερα στη Χίο, στις 6 Ιουνίου 1822 (λίγο μετά τις φοβερές σφαγές) όταν με διοικητή τον "Κωνσταντή Μικέ Καναρίου" ανατινάζουν τη Ναυαρχίδα "Κινούμενο Όρος" του Καρά Αλή.

Στην επίσημη ιστορία όμως, για τις δύο αυτές φοβερές πυρπολήσεις, που έδωσαν θάρρος και δύναμη στους Έλληνες αγωνιστές, σε στεριά και θάλασσα, ο Καραβόγιαννος δεν αναφέρεται πουθενά, η αναφέρεται σαν πλήρωμα των πυρπολικών, αλλά όχι σαν πρωταγωνιστής ή σαν συμπρωταγωνιστής του Κανάρη και του Παπανικολή. Κι όμως, επίσημα ντοκουμέντα της Βουλής των Ψαρών του 1821 και του 1822, τον αναφέρουν ως πυρπολητή. Αυτά τα έγγραφα επικύρωσε αργότερα η Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδας, το 1823 και τον ονόμασε αντιστράτηγο για τους αγώνες του.
Ο Γιάννης Θεοφιλόπουλος, γεννήθηκε στα Λαγκάδια της Γορτυνίας, το 1790 και πέθανε πικραμένος στην Αθήνα το 1885, σε ηλικία 95 ετών.
Όταν ήταν 18 ετών, στα 1808 έφυγε από τα Λαγκάδια, εξ αιτίας της διαμάχης που είχε με τον τοπικό Τούρκο αγά, και κατέφυγε αρχικά στο Ναύπλιο, και στη συνέχεια στα Ψαρά.
Διδάχτηκε την τέχνη των πυρπολικών από το Πατατούκο, και έτσι άρχισε τα ηρωικά του κατορθώματα για τα οποία, ενώ κάνουν λόγο τα επίσημα ντοκουμέντα, δεν τον μνημονεύουν οι επίσημοι ιστορικοί ’21. Οι εξορμήσεις του Καραβόγιαννου με το στόλο των Ψαρών διαδέχονται η μία την άλλη, κατά μήκος του Ανατολικού Αιγαίου και προς Βορράν μέχρι τα Δαρδανέλλια και τον Ελλήσποντο, Άβυδο, Κατάστενα Κάστρων και Νίμπροτζε, καθώς και σε Κασσάνδρα, Αίνο και Τένεδο, επίσης και στη Σάμο. Το 1822 παίρνει μέρος στη Ναυμαχία των Πατρών στις 20 Φεβρουαρίου, όπως βεβαιώνει και ο Ναύαρχος Νικολής Αποστόλης. Μετά τις 10 Μαρτίου, Ψαρά, δύο εκπλεύσεις Απρίλιο και Μάιο στη Χίο μέχρι 6 Ιουνίου. Σε όλες ανεξαιρέτως τις βεβαιώσεις της Βουλής των Ψαρών γίνεται μνεία των αρετών του Καραβόγιαννη. Όπως αναφέρει επί λέξει ο Κωνσταντής Κανάριος" δεν έλαβεν ούτε οβολόν, παραμερίζοντας έτσι και τις διχόνιες.
Ποιοι είναι όμως οι λόγοι, που ο Καραβόγιαννος δεν έχει τη θέση που του αξίζει στην επίσημη ιστορία;
Εγώ, δεν είμαι σε θέση να το ελέγξω.
Εκείνο όμως που αντιλαμβάνομαι, είναι ότι η Ιστορία που γίνεται με το αίμα των πολλών, και γράφεται με το μελάνι των ολίγων, πολλές φορές για να είναι αληθινή, θέλει ανάποδο γύρισμα.
Η πρώτη προσπάθεια για την αποκατάσταση αυτής της ηρωικής μορφής, έγινε από τον δημοσιογράφο Γιώργο Βαλασόπουλο και τις στήλες της αθηναϊκής εφημερίδας «Νέμεσις», τον Απρίλιο του 1884. Και η προσπάθεια αυτή συνεχίστηκε από τον καθηγητή ιστορίας Εμμανουήλ Βροίλη μέσα από την εφημερίδα «ΕΘΝΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑ» την ίδια χρονιά, ένα χρόνο δηλαδή πριν τον θάνατο του Καραβόγιαννου.
Και οι δύο τους προκάλεσαν τον ιστορικό Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, να απαντήσει με σαφήνεια, βασιζόμενος στα ντοκουμέντα και την ίδια τη μαρτυρία του Καραβόγιαννου, γιατί έγινε παραχάραξη και όλη η φήμη των δύο πυρπολήσεων, ανήκει στους Παπανικολή και Κανάρη, αλλά ο Παπαρηγόπουλος, πεισματικά σιώπησε.
Η δεύτερη προσπάθεια για την αποκατάσταση του ξεχασμένου ήρωα, έγινε τη δεκαετία του ΄80, από τον εγγονό του Καραβόγιαννη, Σπύρο Θεοφιλόπουλο. Ο τελευταίος ανακάλυψε ότι το αρχείο του Θεοφιλόπουλου πουλήθηκε το 1918 στον Ιωάννη Βλαχογιάννη και στη συνέχεια κατέληξε στο Αρχείο Αγωνιστών του ’21. Μαζί με τα έγγραφα στο Βλαχογιάννη, παραδόθηκε και το σπαθί του Θεοφιλόπουλου, το οποίο άγνωστο πως, μερικές δεκαετίες αργότερα βρέθηκε στα χέρια του Ναυπάκτιου πολιτικού Νόβα.
Ο Καραβόγιαννος δεν έδρασε μόνο στη θάλασσα, διακρίθηκε και στη στεριά. Ήδη από τον Αύγουστο του 1822, δύο μήνες μετά την πυρπόληση της ναυαρχίδας του Καρά-Αλή μπαίνει στο χώρο των μαχών και του πολέμου παίρνοντας μαζί με συγγενείς του μέρος. Έγινε ένας από τους υπασπιστές του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ο Φωτάκος στους Βίους των Πελοποννησίων στρατιωτικών του 1821 αναφέρει περιληπτικά:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, Η ΤΣΑΚΑΛΟΣ
Καὶ οὗτος ἐγεννήθη εἰς τὰ Λαγκάδια. Ἐν ἀρχῇ
τῆς ἐπαναστάσεως εὑρέθη ναυτικὸς εἰς τὰ Ψαρὰ, καὶ
ἀνεδείχθη ἕνας ἐκ τῶν ἐπισήμων πυρπολητῶν, καύσας
Τουρκικὰ πλοῖα. Μετὰ δὲ ταῦτα ὑπηρέτησε καὶ εἰς
τὴν ξηρὰν μετὰ τοῦ Θ. Κολοκοτρώνη.

Στη μάχη των Τρικόρφων για την παλικαριά του, ονομάστηκε «Τσάκαλος».

Μετά την Επανάσταση, το 1832 και 1833 χρημάτισε πολιτάρχης Τριπολιτσάς και Λεονταρίου.
Το 1865, του απονεμήθηκε τιμητικά ο βαθμός του ταγματάρχη της Φάλαγγας, χωρίς την αντίστοιχη προικοδότηση του βαθμού του.
Στα βαθειά γηρατειά του, πάμπτωχος και ξεχασμένος, ζούσε στην Αθηνα, σε ένα σπιτάκι, σε μια πάροδο της οδού Αιόλου, κοντά στη βρύση του Βορρά.

Εκεί τον ανακάλυψε ο δημοσιογράφος Βαλασόπουλος και στη συνέχεια ο καθηγητής Βροήλης το 1884.
Εκείνη τη χρονιά οργανώθηκε η πρώτη έκθεση κειμηλίων του ιερού αγώνα στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΊΟ. Όμως πολλοί Αθηναίοι, αντί πάνε στην έκθεση που οργάνωσε η κυβέρνηση Τρικούπη, συνέρρεαν στο φτωχικό του Καραβόγιαννου, που έγινε τόπος προσκυνήματος από το λαό για τις λησμονημένες δάφνες του.
Όπως γραφεί η εφημερίδα «ΕΘΝΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑ» τις ημέρες εκείνες, καθημερινά διάφοροι όμιλοι ανθρώπων, προσέρχονταν με θρησκευτική ευλάβεια στο ταπεινό σπιτάκι και ασπάζονταν με σεβασμό το χέρι του Καπετάν Γιάννη, ακούγοντας από το στόμα του των ιστορία των ενδόξων κατορθωμάτων του.
Ο ίδιος διηγήθηκε στον καθηγητή Βροήλη για το πώς τινάχτηκε από τον ίδιο στον αέρα η ναυαρχίδα του Καρά-Αλή, αλλά αυτό το χειρόγραφο δεν βρέθηκε μέχρι σήμερα πουθενά.
Ένα μέρος του όμως, έχει δημοσιευτεί στην ιστορία του Οικονόμου, ο οποίος σημειώνει ότι την παραθέτει όπως την του διηγήθηκε ο Καραβόγιαννος.
Με βάσει την διήγηση του Θεοφιλόπουλου, ο Βροήλης δημοσίευσε μελέτη με τίτλο « Ο πρώτος Πυρπολητής του Αγώνα, Ιωάννης Γ.Θεοφιλόπουλος», το 1884.
Την 1 Δεκεμβρίου 1885, σε ηλικία 95 ετών, ο Καπεταν Γιάννης Θεοφιλόπουλος πέρασε στην αιωνιότητα.
Στην κηδεία του παρέστη, μεταξύ άλλων, και ο εγγονός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Θεόδωρος Γενναίου Κολοκοτρώνης, ο οποίος όταν παρακλήθηκε από κάποιους να εκφωνήσει τον επικήδειο, ξέσπασε σε δάκρια λέγοντας: Τι να ειπώ εγώ εις τον Καπετάν Γιάννη; Μπορεί ο λύχνος να φέξη τον ήλιον; Ο Καπετάν Γιάννης ήτο και του πάππου μου ανώτερος.
Αντί επικήδειου, ο Θεόδωρος Κολοτρώνης ο νεώτερος, εστιχούργησε το εξής επιτύμβιο για τον Καραβόγιαννη

ΗΤΑΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΗΣ ΞΗΡΑΣ
ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΔΕΛΦΊΝΙ
ΠΟΥ ΤΡΕΜΑΝ ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΓΑΝ ΚΑΙ
ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΑΛΤΖΕΡΊΝΟΙ



Το 1910 ο Δήμος Αθηναίων έδωσε το όνομα του σε δρόμο της Αθήνας, στις αρχές της λεωφόρου Βουλιαγμένης, οπού υπάρχει και σήμερα.
Το 1970 η προτομή του στήθηκε στην κεντρική πλατεία των Λαγκαδιών.
Την δεκαετία του ΄90, επί Δημαρχίας του αείμνηστου Δημήτρη Κιντή, σε συνεργασία με το Σύνδεσμο Λαγκαδιών της Αττικής στήθηκε η προτομή του Καραβόγιαννου στη πλατεία Σικελιανού στα Κανάρια, στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
Το όνομα του δόθηκε επίσης την δεκαετία του ’80 σε πλοίο φαρικών αποστολών του πολεμικού Ναυτικού με αριθμό Α-479.
Η έρευνα, που έκανα στα Αρχεία των Αγωνιστών του 21, στις εφημερίδες και τα χρονικά της εποχής, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα.
Ο Κανάρης στη Χίο χρησιμοποίησε την πείρα που είχε αποκτήσει ο Καραβόγιαννος στην Ερεσό και κινήθηκε κάτω από τις οδηγιές του. Από τα έγγραφα προκύπτει και από την διήγηση του ίδιου, ότι τόσο στη Χίο, όσο και στην Ερεσό, ο Καραβόγιαννης ήταν ο μπουρλοτιέρης. Αλλά απλός αυτός ναύτης παραμερίστηκε από τους αρχηγούς του, όπως συμβαίνει συνήθως σε όλες τις εποχές και σε όλες τις επιχειρήσεις. Και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που ο Καραβόγιαννης, λίγους μήνες μετά την ανατίναξη της ναυαρχίδας του Καρά Αλή, δυσαρεστημένος για την παραγκώνιση του, αφού ζήτησε και πήρε τα πιστοποιητικά των Ψαριανών, άφησε τη θάλασσα για να κατακτήσει με την ανδρεία του, νέες δάφνες στη στεριά και να γίνει αντιστράτηγος.
Δεν είναι λοιπόν υπερβολή αυτό που έγραψε ο Βροήλης την εποχή που ζούσαν ακόμα πολλοί αγωνιστές, ότι « ο Παπανικολής αφήρεσεν όλη τη δόξα του Θεοφιλόπουλου, ενώ το ήμισυ μόνον αυτής του ανήκεν».
Όμως Η Ερεσός και η Χίος, τα Τρίκορφα και το Μεσολόγγι, θυμούνται την παλικαριά του και ανιστορούν την δόξα του Καπετάν Γιάννη στις νεότερες γενιές των Ελλήνων.
ΜΕΓΑΛΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΕΡΕΥΝΑ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΜΠΟΥΡΛΟΤΙΕΡΗ ΤΟΥ 1821, ΤΟ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟ ΙΩΑΝΝΗ ΘΕΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟ Η ΚΑΡΑΒΟΓΙΑΝΝΗ. ΠΛΗΘΟΣ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 21, ΣΥΝΗΓΟΡΟΥΝ ΜΕ ΟΣΑ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΙΗΓΗΘΗΚΕ ΤΟ 1884, ΣΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ, ΑΥΤΟΣ Ο ΟΡΕΙΣΙΒΙΟΣ ΜΟΡΑΙΤΗΣ, ΑΝΑΤΙΝΑΞΕ ΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΘΩΡΗΚΤΑ.ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΤΙΣ 27 ΜΑΙΟΥ 1821 ΣΤΗΝ ΕΡΕΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ, ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ, ΣΤΙΣ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ 1822 ΣΤΗ ΧΙΟ, ΤΗ ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΤΟΛΟΥ. ΤΟ ΠΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΠΟΥ ΕΠΑΙΞΕ Ο ΚΑΡΑΒΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑ ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ. ΡΟΛΟ ΠΟΥ Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑ ΑΓΝΟΗΣΕ, ΜΕ ΤΗ ΠΕΝΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ. Ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ, ΓΙΑΤΙ Ο ΣΟΦΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΡΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΕΝ ΕΚΑΜΕ ΤΟ ΚΟΠΟ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΕΜΜ.ΒΡΟΗΛΗ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΗΛΕΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "ΕΘΝΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑ" ΓΙΑ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ...Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...ΘΑ ΣΑΣ ΚΡΑΤΩ ΕΝΗΜΕΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΤΟΥ '21 ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΣΤΟΝ 2Ο ΑΙΩΝΑ, Ο ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΒΟΓΙΑΝΝΗ, ΣΠΥΡΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΣ. ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΘΕΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ ΤΟ 1918 ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΣΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ '21. ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥ ΚΑΡΑΒΟΓΙΑΝΝΟΥ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΝΟΒΑ, (ΜΑΚΑΡΙΤΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ).ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΝΟΒΑ, ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΉ.
Η αίγλη που χαρακτήριζε τις πράξεις του έχει καταγραφεί στη ζωφόρο της Κεντρικής αίθουσας της σημερινής Βουλής των Ελλήνων. Στην Αίθουσα Ελευθέριος Βενιζέλος, όπου αποδίδονται σκηνές από τον Αγώνα, ο Ιωάννης Θεοφιλόπουλος απεικονίζεται ως σημαιοφόρος πλάι στον Κωνσταντή Κανάρη.