ΑΣΠΑΣΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ (1924-1949).

Kοντά στα όμορφα και ιστορικά Λαγκάδια, βρίσκεται το Βαλτεσινίκο ένα όμορφο, γραφικό και φιλόξενο κεφαλοχώρι.
Απο αυτο το χωριό, καταγοταν και η ΑΣΠΑΣΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ (1924-1949).
Κόρη δασκάλου, γεννήθηκε το 1924 στο Βαλτεσινίκο Γορτυνίας. Δεκατεσσάρων χρόνων έχασε τον πατέρα της. Μεγάλωσε και μορφώθηκε με τη φροντίδα της μητέρας της, που είχε άλλα τέσσερα παιδιά. Στην κατοχή για τον αγώνα κατά του κατακτητή, εγκατέλειψε την Ακαδημία όπου σπούδαζε και μετά την εκτέλεση του μεγαλυτέρου αδελφού της, του Θανάση βγήκε στο βουνό. Συμμετείχε ενεργά στον αγώνα, στην Εθνική Αλληλεγγύη. Αναδείχτηκε σε στέλεχος της νεολαίας και στο πρώτο συνέδριο της ΕΠΟΝ εκλέχτηκε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου. Το 1946 πιάστηκε και εκτοπίστηκε στην Κύθνο. Μετά την απόλυσή της από την εξορία, δούλεψε παράνομα στην Αθήνα. Στην Τρίπολη γύρισε το καλοκαίρι του 1947 παράνομα. Μην μπορώντας να παραμείνει πολύ εκεί, βγήκε στο βουνό. Ας σημειωθεί πως η μητέρα της βρισκόταν στη φυλακή. Η Ασπασία αναδείχτηκε στον εμφύλιο σε πολιτικό επίτροπο τάγματος της «Δημοκρατικής Νεολαίας». Πήρε μέρος σε μάχες, διακρινόταν για τις διοικητικές της ικανότητες και την επιρροή της στους μαχητές. Η Ασπασία, όπως και η Αθηνά Μπενέκου αναδείχτηκαν στην κορυφή της στρατιωτικής ιεραρχίας του αντάρτικου του Μοριά. Μετά την εκτέλεση της Μπενέκου τον Οκτώβρη του 1948 αναδείχτηκε σε αναπληρωματικό μέλος του Γραφείου Περιοχής του ΚΚΕ Πελοποννήσου.

Στις πέντε του Φλεβάρη του 1949, ενώ έμεναν τη νύχτα σε ένα μαντρί με άλλους τρεις αντάρτες στο χωριό Πεύκο (Τσαρουχλί) των Καλαβρύτων κυκλώθηκαν μετά από προδοσία. Τους κάλεσαν να παραδοθούν. Η Ασπασία αναμετρώντας τις συνέπειες από τη σύλληψή της αυτοκτόνησε.

Μαζί της αυτοκτόνησαν και άλλοι δυο αντάρτες. Οι κάτοικοι τους περιμάζεψαν και τους έθαψαν στο νεκροταφείο του χωριού. Οι "παραγοντες" ομως της εποχής όμως τους έτρεμαν ακόμα και νεκρούς. Απαίτησαν από τους χωριανούς να τους ξεθάψουν και να τους παραχώσουν στο χιόνι έξω από το νεκροταφείο.