Το 1946, η τρομοκρατία εντείνεται περισσότερο. Δημιουργείται κατάσταση μονόπλευρου εμφύλιου πολέμου. Από τον Εβρο έως την Κρήτη, σε όλη την Ελλάδα, εξαπολύθηκε αιματηρό τρομοκρατικό όργιο, κατά των ΕΛΑΣιτών, ΕΠΟΝιτών, των αγωνιστών και αγωνιστριών της Εθνικής Αντίστασης. Συνεχίζονται οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες, οι βιασμοί γυναικών. Οι συμμορίες και οι παρακρατικοί καταλαμβάνουν πόλεις και χωριά.
Στη Νάουσα, στις 15 Γενάρη 1946, δυνάμεις της Χωροφυλακής και της Εθνοφυλακής κύκλωσαν την πόλη και συνέλαβαν 400 δημοκράτες. Σκότωσαν τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Νάουσας, Γιώργο Ρουτήρα. Εκαψαν και κατέστρεψαν γραφεία εργατικών σωματείων και οργανώσεων, των εφημερίδων του Κόμματος και του ΕΑΜ.
Στην Πελοπόννησο, το Γενάρη πάλι του '46, η συμμορία του Μαγγανά, με επικεφαλής τον ίδιο, μπήκαν στην Καλαμάτα, στη Σπάρτη και το Γύθειο και έκαναν ομαδικές σφαγές. Στο Γύθειο δολοφόνησαν 32 φυλακισμένους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Στην Καλαμάτα, κατέλυσαν τις αρχές και δολοφόνησαν 4 δημοκρατικούς πολίτες. Η Χωροφυλακή συνέλαβε 32 χίτες και τους έκλεισε στο κρατητήριο. Επειτα απ' αυτό, δυο και παραπάνω χιλιάδες οπλισμένοι Χίτες, απ' όλη τη Μεσσηνία, κύκλωσαν την Καλαμάτα και αφού μπήκαν στην πόλη, κατέλαβαν τα κεντρικά σημεία και πήραν μαζί τους, ως ομήρους, 150 δημοκρατικούς πολίτες (τους περισσότερους τους έσφαξαν). Ο Β. Μπαρτζώτας μιλά για 135 ΕΛΑΣίτες και κομμουνιστές, κρατούμενους στις φυλακές της Καλαμάτας. Η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να κηρύξει το στρατιωτικό νόμο στους Νομούς Μεσσηνίας και Λακωνίας. Αλλά η ενέργεια αυτή χρησιμοποιήθηκε από τους Χίτες και τους μοναρχικούς, για συλλήψεις οπαδών του ΕΑΜ, μπλόκα και λεηλασίες.
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με απόφασή του στις 21 Γενάρη 1946, χαρακτήριζε τα αιματηρά γεγονότα της Καλαμάτας μοναρχοφασιστικό πραξικόπημα, που μαζί με τις δολοφονίες δημοκρατικών πολιτών στη Λακωνία, στο Βόλο, στη Θήβα, την επίθεση ενάντια σε αντιπροσώπους της ΚΕ του ΕΑΜ στην Κόρινθο και το φούντωμα της Χίτικης τρομοκρατίας, έδειχναν ότι το Μαύρο Μέτωπο καταφεύγει στις μεθόδους εμφυλίου πολέμου, ενάντια στη δημοκρατική Ελλάδα. Την πρωταρχική και κύρια ευθύνη, για την κατάσταση αυτή, υπογραμμιζόταν στην απόφαση, τη φέρνει η επίσημη αγγλική πολιτική και οι αγγλικές αρχές κατοχής.
Η ΚΕ του ΕΑΜ επίσης, σε σχετική ανακοίνωσή της, τόνιζε ότι τα γεγονότα της Καλαμάτας ήταν η αρχή γενικού σχεδίου των μοναρχοφασιστών, για την κατάληψη της εξουσίας.
Το ΕΑΜ έκανε έντονα διαβήματα στον αντιβασιλέα και την κυβέρνηση και απευθύνθηκε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ζητώντας την άμεση αποχώρηση των αγγλικών στρατευμάτων από την Ελλάδα, όπου ενεργούσαν σαν στρατός κατοχής. Χαρακτηριστική απόδειξη του γεγονότος αυτού αποτελεί η επιστολή του Αγγλου στρατηγού Ρόλιγκ, προς τον Ελληνα υπουργό Εθνικής Αμυνας Μαυρομιχάλη, την οποία αναφέρει ο ιστορικός συγγραφέας Ν. Γρηγοριάδης, στο βιβλίο του "Δεκέμβρης - Εμφύλιος Πόλεμος 1944-1949":
"Εξοχώτατε
Ουδείς νόμος ή διάταγμα θα υπογράφεται - απ' όσα αφορούν τον στρατό - προ της λήψεως των επ' αυτών σχολίων αρχηγού βρετανικής στρατιωτικής αποστολής.
Εις τας συνεδριάσεις του ανώτατου στρατιωτικού συμβουλίου, θα δίνει τη συμβουλή του. Εάν η συμβουλή του αυτή δε γίνει αποδεκτή, το ζήτημα θα παραπέμπεται εις τον Πρόεδρον του Συμβουλίου, όστις δε θα λαμβάνει καμμίαν απόφασιν αντίθετον προς τη συμβουλήν του αρχηγού της στρατιωτικής αποστολής, άνευ προηγουμένης συνεννοήσεως μετά της αυτού εξοχότητας του Βρετανού πρεσβευτή".
Το αιματηρό όργιο εντείνεται
Στις 17 Ιούνη 1946, πέρασε από τη Βουλή το περιβόητο Γ` Ψήφισμα, περί εκτάκτων μέτρων. Με το Γ` Ψήφισμα νομιμοποιήθηκε το δολοφονικό τρομοκρατικό όργιο της αντίδρασης σε βάρος των δημοκρατικών πολιτών.
Την 1η Ιούλη 1946 μπήκαν σε λειτουργία τα πρώτα 11 έκτακτα στρατοδικεία στη Θεσσαλονίκη, στα Γιαννιτσά, στο Κιλκίς, στις Σέρρες, στη Δράμα, στην Ξάνθη, στην Αλεξανδρούπολη, στα Γιάννινα, στην Κοζάνη, στη Λάρισα και τη Φλώρινα. Και στις 16 του ίδιου μήνα, στο Επταπύργιο της Θεσσαλονίκης, έγιναν οι δύο πρώτες εκτελέσεις δημοκρατικών πολιτών, του Σαπρανίδη και του Κελέμη.
Στις 26 Ιούλη εκτελέστηκαν στα Γιαννιτσά 6 καταδικασμένοι σε θάνατο. Ανάμεσά τους και η νεαρή δασκάλα Ειρήνη Γκίνη. Ηταν η πρώτη γυναίκα, που εκτελέστηκε από στρατοδικείο, από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.
Από τις αρχές του 1947, η κυβέρνηση της Αθήνας έστρεψε την προσοχή της σε δύο κύρια κατευθύνσεις: Στην παραπέρα ένταση της φασιστικής τρομοκρατίας, για τη συντριβή του λαϊκού κινήματος και στη συγκρότηση και τον εξοπλισμό του στρατού.
Στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις γίνονται μπλόκα, όπως τον καιρό της Κατοχής. Παραβιάζεται το οικογενειακό άσυλο και συλλαμβάνονται κατά εκατοντάδες οι δημοκρατικοί πολίτες, που κλείνονται στις φυλακές ή στέλνονται στα νησιά της εξορίας. Δημιουργήθηκαν τρία ακόμη στρατόπεδα, της Μακρονήσου, του Τρίκκερι και της Γυάρου.
Η Μακρόνησος μετατράπηκε σε εφιαλτικό τόπο βασανιστηρίων δημοκρατικών αξιωματικών και οπλιτών. Ο στρατηγός Ζαφειρόπουλος αναφέρει ότι από αυτό το, ναζιστικού τύπου, "αναμορφωτήριο" πέρασαν 1.100 αξιωματικοί και 27.770 έφεδροι οπλίτες, από την ίδρυσή του μέχρι το 1950.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου