Γλαρέντζα - το επίνειο της Ανδραβίδας

Η Γλαρέντζα (Clarentia, Clarence) βρίσκεται, στο βορειοδυτικό άκρο της δυτικότερης χρεσονήσου του Μοριά, στη θέση Παλαιόκαστρο, δυτικά της σύγχρονης Κυλλήνης. Ιδρύθηκε από τον πρίγκιπα Γουλιέλμο Βιλλεαρδουίνο λίγο μετά τα μέσα του 13ου αι. για να αποτελέσει τη βασική σκάλα για τα πλοία του Πριγκιπάτου της Αχαΐας. Είναι το επίνειο της πρωτεύουσας Ανδραβίδας και απέχει ελάχιστα από το επιβλητικό κάστρο Χλουμούτζι, με το οποίο έχει και οπτική επαφή. Το τελευταίο, το Chateau Clermont για τους Φράγκους, εκτός από πριγκιπική κατοικία, ήταν το κύριο φρούριο της ευρύτερης περιοχής. Κοντά στην πόλη υπάρχει και το μοναστήρι της Βλαχέρνας, με το καθολικό του 13ου αι.


Η Γλαρέντζα αποδεικνύεται τάχιστα ως το σημαντικότερο οικονομικό και αστικό κέντρο της σταυροφορικής ηγεμονίας με διεθνή ακτινοβολία. Διέθετε νοσοκομείο, τράπεζες και κτήρια για την εξυπηρέτηση των ναυτιλλομένων, ενώ το νομισματοκοπείο, το οποίο κόβει denier tournois μέχρι το 1353. Η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά από τις αρχές του 15ου αι. Το Πριγκηπάτο είναι σε πλήρη αποσύνθεση, η Γλαρέντζα χάνει το ρόλο της και μένει απροστάτευτη. Το 1407 καταλαμβάνεται και λεηλατείται από τον στρατό του Λεονάρδου Τόκκο. Το ομώνυμο Χρονικό περιγράφει γλαφυρά τον πλούτο που έκρυβε τότε η Γλαρέντζα. Το 1414 επιστρέφεται στον πρίγκιπα Κεντυρίωνα Ζαχαρία, αλλά το 1417 -1418 καταλαμβάνεται από τον ιταλό τυχοδιώκτη Oliverio Franco. Το 1421-22 πωλείται στον κόμη της Κεφαλονιάς και δεσπότη της Ηπείρου Κάρολο Τόκκο. Το 1427 πολιορκείται από τον Ιωάννη Η' Παλαιολόγο και το 1428 παραχωρείται από τον Τόκκο στον Κωνσταντίνο Παλαιοόγο ως προίκα της ανιψιάς του. Ο Γεώργιος Σφραντζής και ο στρατός των Ρωμιών εισέρχεται τότε στην φραγκική πρωτεύουσα. Το 1430 καταλαμβάνεται από τους Καταλανούς που την πουλάνε πάλι στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Ο τελευταίος τότε γκρεμίζει τα τείχη της για να αποτρέψει νέα κατάληψη. Το 1432 η Γλαρέντζα γίνεται έδρα ενός δεύτερου Δεσποτάτου. Το 1446 η ευρύτερη περιοχή υπέστη δήωση από τον σουλτάνο Μουράτ Β'. Λίγα χρόνια αργότερα παραδίδεται στους Οθωμανούς ακολουθώντας την τύχη του Δεσποτάτου. Μετά από αυτές τις περιπέτειες, Η Γλαρέντζα ερημώνει και δεν απομένει παρά μόνον ο θρύλος της. Οι περιηγητές του 19ου αι. αναφέρονται σε μία πόλη ερειπωμένη και έρημη. Τα ερείπια τα οποία περιγράφουν οι περιηγητές και σώζονται σε φωτογραφίες κατεδαφίζονται από τον γερμανικό στρατό στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Συντάκτης
Α. Ράλλη, αρχαιολόγος