Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Αντρες γιάντα με διώχνετε γιάντα μ' απολαλείτε,

όξω κι αν είμαι μοναχός κι είμαι ξαρματωμένος.

Αφήστε με ν' αρματωθώ να βάλω τ' άρματά μου

Τότε θα δείτε πόλεμο τον κάνουν οι γι αντριωμένοι.

Τον κάνουν οι γι άντρες οι καλοί οι καστροπολεμάρχοι

Από τα Κάστρα πολεμούν...

(Ριζίτικο)





ΤΑ ΕΞΗΝΤΑΧΡΟΝΑ(ΕΒΔΟΜΗΝΤΑΧΡΟΝΑ) της Αντιφασιστικής Νίκης που γιορτάζουμε τούτο τον καιρό ανταμώνουν με τη Μάχη της Κρήτης, τη 10ήμερη τιτανομαχία «κατάμεσα του μελανού πελάγου». Πάνω στα χώματα της Ρήγισσας της Λευτεριάς στην ώρια και τριγυρολουσμένη Κρήτη.

Η ΜΑΧΗ της Κρήτης. Είναι η κορυφαία ώρα που ανάδειχνε πρωτομάχο το λαό της. Απ' άκρη σ' άκρη ολόκληρο το νησί. Στην Αθήνα όλα προμηνούσαν την αναμενόμενη επίθεση. Είναι κοντά μήνας που η πρωτεύουσα ζει τη χιτλεροφασιστική κατοχή. Τα χαράματα 20 Μάη 1941 αρχίζει η επίθεση με εκατοντάδες αεροπλάνα να απογειώνονται από το Χασάνι.

ΖΟΥΣΑΜΕ ένα συγκλονιστικό δεκαήμερο καθώς, στις 20 του Μάη 1941, πριν καλά καλά φέξει, τα αεροπλάνα σηκώνονταν και τραβούσαν κατά το νοτιά. Γύρω στις 6 το πρωί, οι σταθμοί επιτήρησης ανάφεραν πως τα γερμανικά αεροπλάνα πλησίαζαν. Η λέξη «έρχονται» την ίδια στιγμή πέταξε από το Μάλεμε στα Χανιά κι από το λιμάνι της Σούδας ως πάνω στα Σφακιά. Γύρω στις οχτώμισι τα πρώτα αλεξίπτωτα άνοιγαν πάνω από την Κρήτη.

ΟΠΟΙΟΣ στα κατοπινά χρόνια περπάτησε το νησί και κουβέντιασε για κείνες τις μέρες, θα θυμάται τους ξωμάχους της κρητικής γης να του λένε πως εκείνο το πρωί «γέμισε ο ουρανός ομπρελάδες»... Οι περισσότεροι αλεξιπτωτιστές, στα πρώτα κύματα, έπεφταν σκοτωμένοι, αλλά τα γερμανικά αεροπλάνα εξακολουθούσαν ασταμάτητα να μεταφέρουν νέες δυνάμεις και πολεμικό υλικό.

Η ΠΕΡΗΦΑΝΗ Κρήτη για άλλη μια φορά στην ιστορία της σήκωσε το ανάστημά της και κάλεσε τα παιδιά της σε συναγερμό. «Απούχει άρματα ας βαστά - κι απού δεν έχει ας βρίσκει...».

ΑΡΜΑΤΑ δεν είχε τότε ο λαός στην Κρήτη. Τα είχε μαζέψει με απάτη ο Μεταξάς, για να σταλούν δήθεν στο μέτωπο της Αλβανίας. Κι ο λαός άοπλος οπλίστηκε με τα όπλα των εχθρών του με τσιφτέδες και κατσούνες.

ΟΣΟΙ έγραψαν για τη Μάχη της Κρήτης μίλησαν ιδιαίτερα και υπογράμμισαν το ρόλο του λαού που γίνεται πρωταγωνιστής στη μάχη. Θα το συνοψίσει, αλλά και θα το αναγνωρίσει ο Γερμανός διοικητής της επιχείρησης Στούντετ, που πολύ αργότερα θα γράψει: «Στο θερμό έδαφος της Κρήτης αρχίζει ο σκληρότερος αγώνας στον οποίο έχει περιπλεχτεί ποτέ γερμανικό σώμα στρατού».

ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ξεπρόβαλε κι έβαλε τη σφραγίδα της η λαϊκή αντίσταση ενάντια στους χιτλερικούς εισβολείς. Κι εκεί από τις πρώτες κι όλας ώρες βρέθηκαν οι κομμουνιστές, όσοι ήσαν στο νησί μαζί μ' εκείνους τους εξορίστους που έφτασαν από τα νησιά, δραπετεύοντας από τα κολαστήρια της εξορίας. Και στάθηκαν κι εκεί μπροστάρηδες στη Μάχη της Κρήτης. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως η Μάχη της Κρήτης καθυστέρησε την επίθεση και τα σχέδια του Χίτλερ ενάντια στη Σοβιετική Ενωση.

Ο ΛΑΟΣ της Κρήτης βρίσκεται ξανά στις επάλξεις όπως στα χρόνια της Κατοχής, το 1941. Να προστατεύσουμε το νησί από νέες ορδές. Λέμε «όχι» στις βάσεις. Την περασμένη Παρασκευή έγινε μια μεγάλη εκδήλωση για να φύγουν οι βάσεις αλλά να φύγουν και οι δολοφόνοι ΝΑΤΟικοί Γιάνκηδες.

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ αυτή αγωνιστική προσφορά, μεγάλο κεφάλαιο στην πρόσφατη ιστορία, θα βρει με την πάλη του λαού με τον αγώνα της νέας γενιάς, τη δικαίωσή της.

- Πώς σου φαίνεται, παππού, η ζωή αυτή στα εκατό χρόνια που την έζησες;

ΑΥΤΗ ήταν μια ερώτηση του Καζαντζάκη, ύστερα από τη Μάχη της Κρήτης σ' έναν Κρητικό εκατοχρονίτη που έλαχε να τον απαντήσει στον κάμπο της Μεσσαράς.

- Σαν ένα ποτήρι κρυγιό νερό. Ηταν η απάντηση του γερο - Κρητικού.

- Και διψάς ακόμα παππού, τον ρώτησε ο Καζαντζάκης.

Ο γερο - Κρητικός στράφηκε και τον κοίταξε με τα θολά και μικρά από τα γερατειά μάτια του. Σήκωσε τη χερούκλα του, σαν να καταριότανε κι είπε:

- Ανάθεμά τονε, απού ξεδίψασε...

Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ