Ο Φρανσουά- Σαρλ - Υγκ - Λοράν Πουκεβίλ (γαλλ. François Pouqueville, 1770-1838), ήταν Γάλλος ιατρός, περιηγητής, διπλωμάτης, ιστορικός συγγραφέας, ακαδημαϊκός και σπουδαίος φιλέλληνας. Το δε συγγραφικό του έργο υπήρξε ιδιαίτερα σπουδαίο εκ του οποίου πολλοί τον θεωρούν αρχιτέκτονα του Φιλελληνισμού κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1770 στο Μερλερό του νομού Ορν της Νορμανδίας. Αρχικά ήταν ιερέας στη Μονμαρσέ και αργότερα βοηθός του Δημάρχου παραιτούμενος από τον κλήρο. Σπούδασε ιατρική στο Παρίσι υπό τον Αντώνιο Ντυμπουά υπό τον οποίο συμμετείχε, ως χειρούργος, σε επιστημονική αποστολή συνοδεύοντας τον Μέγα Ναπολέοντα στην εκστρατεία του στην Αίγυπτο. Τότε συνέγραψε τη πρώτη του μελέτη για την πανώλη στηριζόμενος σε δικές του παρατηρήσεις. Λόγω όμως σοβαρής ασθενείας έλαβε αναρρωτική άδεια. Επιστρέφοντας στη Γαλλία με το εμπορικό σκάφος «Παναγία του Μαυροβουνίου» τούτο καταλήφθηκε από Αλγερινούς πειρατές στη περιοχή της Καλαβρίας απ' όπου και μεταφέρθηκε σιδηροδέσμιος μέσω του Ναυαρίνου στη Τριπολιτσά όπου και κρατήθηκε αιχμάλωτος δέκα περίπου μήνες, λόγω του τότε Γαλλοτουρκικού πολέμου.
Στο διάστημα αυτό παρείχε εξαίρετες ιατρικές υπηρεσίες στον Βαλή του Μωρέα Μουσταφά πασά ο οποίος όμως, το 1798 τον έστειλε στην Κωνσταντινούπολη όπου και ρίφθηκε στη φυλακή του Γεντί Κουλέ. Εκεί παρέμεινε έγκλειστος για δύο χρόνια και απελευθερώθηκε το 1801, μετά τη παρέμβαση του Γάλλου πρέσβη. Κατά το διάστημα της κάθειρξής του ο Πουκεβίλ προσπάθησε να μάθει την ελληνική γλώσσα στην οποία και συνέθεσε στίχους εμπνευσμένος από την αγάπη του στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, συγγράφοντας αναμνήσεις και εντυπώσεις από την Πελοπόννησο και μεταφράζοντας ακόμη και αρχαίους Έλληνες συγγραφείς.
Μετά την απελευθέρωσή του επέστρεψε στο Παρίσι όπου εγκαταλείποντας πλέον την ιατρική επιδόθηκε στην συγγραφή και έκδοση του πρώτου μεγάλου έργου του «Ταξίδια εις Μωρέα, Κωνσταντινούπολιν, Αλβανίαν και πολλά άλλα μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τα έτη 1798-1801». Το έργο αυτό εκδόθηκε το 1805 κάνοντας ιδιαίτερη αίσθηση και σημειώνοντας επιτυχία. Ο Πουκεβίλ το αφιέρωσε στον Αυτοκράτορα Ναπολέοντα οπότε ο Ναπολέων τον διόρισε γενικό πρόξενο παρά τον Αλή πασά στα Ιωάννινα, με τον οποίο ο Πουκεβίλ δημιούργησε ισχυρές σχέσεις. Εκεί παρέμεινε από το 1805 μέχρι το 1815 όταν ανακλήθηκε με την αποκατάσταση της Βασιλείας στη Γαλλία.
Δύο χρόνια όμως αργότερα στάλθηκε πρόξενος στην Πάτρα όπου βρισκόταν ο αδελφός του Υγκ, ο οποίος πρόσφερε ιδιαίτερες υπηρεσίες κατά την Επανάσταση του 1821, προσφέροντας και την οικία του ως καταφύγιο για πολλούς κατατρεγμένους Έλληνες. Την εποχή αυτή συγγράφει το δεύτερο πολύκροτο πεντάτομο έργο του «Ταξίδιον εις Ελλάδα» περιγράφοντας την άλλοτε χώρα και αυτή τη σύγχρονη με τα ήθη και έθιμα των κατοίκων με το οποίο και συνέδεσε πλέον το όνομά του με την περίοδο αυτή της ελληνικής ιστορίας. Το 1824 εκδίδει την τετράτομη «Ιστορία της αναγεννήσεως της Ελλάδος» με αφήγηση γεγονότων της περιόδου 1740 μέχρι 1824. Δια του λαμπρού έργου του αυτού άνοιξαν για τον Πουκεβίλ οι πύλες της Γαλλικής Ακαδημίας. Το 1835 ακολούθησε η έκδοση νέου ιστορικού συγγράμματος με τον τίτλο «Ιστορία και περιγραφή της Ελλάδος» εξίσου σπουδαίου έργου.
Στον Πουκεβίλ αποδίδονται επίσης και δύο ανώνυμα δημοσιεύματα, το «Υπόμνημα περί της ζωής και της δυνάμεως του Αλή Πασά» που εκδόθηκε το 1820 και «Σημείωμα περί του τραγικού τέλους του Αλή του Τεπελενλή», που δημοσιεύτηκε το 1822. Πέρα όμως αυτών ο Πουκεβίλ έκδωσε και πολλά άλλα πολιτικά άρθρα μελετώντας τα υπέρ των Ελλήνων και της Ελλάδος γεγονότα.
Ο Πουκεβίλ τιμήθηκε από τον βασιλέα Όθωνα με το παράσημο του Τάγματος του Σωτήρος. Πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 68 ετών στις 20 Δεκεμβρίου του 1838.
Επί του τάφου του που βρίσκεται στο κοιμητήριο του Μονπαρνάς (Παρίσι) έχει χαραχθεί το ακόλουθο δίγλωσσο επίγραμμα (στην ελληνική και γαλλική):
«Με τα γραπτά του συνέβαλε δυναμικά στην επιστροφή της αρχαίας τους ιθαγένειας, στους καταπιεσμένους Έλληνες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου