Στο portal του 902.gr και στη στήλη «Σαν σήμερα», δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 25/07/2013 ένα κείμενο που αφορούσε το 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστής Διεθνούς του 1935. Για την ιστορία λοιπόν να θυμίσουμε ότι, το 7ο Συνέδριο ήταν αυτό που προσδιόρισε την ταχτική των κομμουνιστικών Κομμάτων παγκοσμίως στη πάλη ενάντια στον φασισμό.Στη γραμμή του Συνεδρίου προσαρμόστηκε και το ΚΚΕ, με αποτέλεσμα να γράψει τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του. Η κεντρική εισήγηση στο Συνέδριο έγινε από τον ο Γκ. Ντιμιτρόφ με θέμα: «Η επίθεση του φασισμού και τα καθήκοντα της Κομμουνιστικής Διεθνούς στον αγώνα για την ενότητα της εργατικής τάξης ενάντια στο φασισμό»
Η Κομμουνιστική Διεθνής (ΚΔ) με το 7ο Συνέδριο της καθόρισε σαν κύριο κίνδυνο τον κίνδυνο του φασισμού και του πολέμου και χάραξε σαν πρωταρχικό καθήκον για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα την πάλη ενάντια στον κίνδυνο αυτό με τη συσπείρωση όλων των αντιφασιστικών δυνάμεων.
Ας παραθέσουμε όμως τι γράφει το portalτου 902.grγια το συγκεκριμένο θέμα:
«1935 Στη Μόσχα συνέρχεται το 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών από κομμουνιστικά κόμματα 65 χωρών. Το 7ο Συνέδριο έθεσε ως κεντρικό καθήκον όλων των ΚΚ την πάλη ενάντια στην απειλή του φασισμού και του πολέμου και την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ. Στο επίπεδο της στρατηγικής το Συνέδριο επανέφερε τη λογική των σταδίων, προσαρμόζοντας ανάλογα και την πολιτική των συμμαχιών των ΚΚ (με την πρόταξη των Λαϊκών Μετώπων και τη συμμαχία με τους σοσιαλδημοκράτες). Η ιστορική πείρα έδειξε ότι η προβολή ενδιάμεσων σταδίων (μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού) ήταν καταστροφική για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας και η πάλη κατά του φασισμού που ακολούθησε στη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού πολέμου δεν οδήγησε (με εξαίρεση τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης όπου βάρυνε η παρουσία του Κόκκινου Στρατού) στην κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, παρά το τεράστιο κύρος και τη δύναμη που απέκτησαν τα ΚΚ την εν λόγω περίοδο»
Δεν θα σχολιάσω καθόλου τα απαράδεκτα που γράφονται στην ιστοσελίδα του Κόμματος, μιας και ο Εργατικός Αγώνας, έχει δημοσιεύσει ένα αναλυτικό κείμενο το οποίο ο αναγνώστης μπορεί να μελετήσει, ώστε να έχει μια σφαιρική εικόνα των ιστορικών συγκυριών , αλλά και το πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα εκείνης της περιόδου. Το κείμενο έχει το τίτλο «Ο φασισμός, ο πόλεμος και το 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς»
Το μόνο που θα κάνω θα είναι να παραθέσω κάποια αποσπάσματα από ένα κείμενο γραμμένο από κάποιον γνωστό και μη εξαιρετέο για αντί-Σταλινικά και αντι-ΚΚΕ φρονήματα του, τον Παντελή Πουλιόπουλο!
Διαβάζοντας τα παρακάτω αποσπάσματα, ο αναγνώστης μπορεί να πάρει μια γεύση και να καταλάβει ότι οι απόψεις της σημερινής ηγετικής ομάδαςτου ΚΚΕ για τα Λαϊκά Μέτωπα, το ΕΑΜ σε τελική ανάλυση για την ίδια την Ιστορία του Κόμματος μας δεν είναι καθόλου καινούργιες, αλλά είναι βγαλμένες από τον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.
«Μέσα στις γραμμές του εργατικού κινήματος το μεγαλύτερο εμπόδιο σε μια ανεξάρτητη ταξική πάλη είναι οι μέθοδες και η ιδεολογία της συνεργασίας των τάξεων. Η ιδεολογία αυτή ενσαρκώνεται πρώτα απ’όλα στα συνθήματα του λεγόμενου Λαϊκού Μετώπου. Ριχτήκανε για πρώτη φορά από την Κομμουνιστική Διεθνή και τα εθνικά της τμήματα. Τα συνθήματα αυτά βρήκανε τη θεωρητική τους έκφραση στις αποφάσεις του 7ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς το καλοκαίρι του 1935. Πολύ γρήγορα την πολιτική αυτή την ασπάστηκαν και την προπαγάνδισαν τα μεταρρυθμιστικά (σοσιαλδημοκρατικά) κόμματα, καθώς και πολλά φιλελεύθερα κόμματα σ’ όλο τον κόσμο.Τα συνθήματα του Λαϊκού Μετώπου είναι καινούργια στη μορφή, αλλά πολύ παλιά στην ουσία τους. Αντιπροσωπεύουν άπλα και μόνο την κλασική πολιτική και τις μέθοδες της συνεργασίας των τάξεων και μάλιστα στην πιο γνήσια και ολοκάθαρη μορφή της : την κυβέρνηση συνασπισμού αστικών και εργατικών κομμάτων. Το Λαϊκό Μέτωπο, όπως και κάθε άλλη μορφή ταξικής συνεργασίας, είναι απάρνηση της ανεξάρτητης ταξικής πάλης των εργατών. Με το Λαϊκό Μέτωπο η εργατική τάξη εγκαταλείπει το δικό της πρόγραμμα, δηλαδή το πρόγραμμα. της κατάληψης της εξουσίας και το πρόγραμμα του σοσιαλισμού, και δέχεται το πρόγραμμα της «δημοκρατικής» μπουρζουαζίας, δηλαδή το πρόγραμμα της υπεράσπισης τον καθεστώτος» (*)
Για το ΚΚΕ αναφέρει:
«Στην Ελλάδα η πολιτική του Λαϊκού Μετώπου, προετοιμασμένη ιδεολογικά με τις αποφάσεις της Ολομέλειας της Κ.Ε. του ΚΚΕ του Γενάρη του 1934, είχε για πρώτο κύριο αποτέλεσμα την οριστική διάλυση του παλιού ΚΚΕ σε μια άμορφη μάζα από συγχυσμένους φίλους της ΕΣΣΔ και προλετάριους κάτω από τη διεύθυνση μιας υπαλληλικής γραφειοκρατίας και ανεύθυνων μικροαστών δημοκρατών, εντελώς ξένων προς τους ιστορικούς σκοπούς του εργατικού κινήματος.» (*)
Μάνος Ελευθεριώτης
(*) Τα αποσπάσματα είναι από κείμενο του τροτσκιστή Παντελή Πουλιόπουλου «Τα Λαϊκά Μέτωπα και η προλεταριακή πολιτική» Γράφτηκε: το 1937-1941-Εκδόσεις «Μαρξιστική Έρευνα», 1976
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου