Για την κατάληψη του Καρπενησίου

"Το πρώτο είναι ότι δε γίνεται αναφορά στο Λόχο Δημοκρατικής Νεολαίας του ΔΣΕ που ήταν και αυτός από το βράδυ μέσα στο Καρπενήσι, μαζί με το τάγμα του Πρίκου. Το δεύτερο είναι η προσφορά του Λόχου Δημοκρατικής Νεολαίας στη μάχη αυτή, καθώς και στο σημείο που αναφέρεται στο άρθρο για τη μη εφαρμογή της διαταγής του Πρίκου για σύμπτυξη. Καταθέτω την προσωπική μου μαρτυρία, όχι από διάθεση αυτοπροβολής, αλλά από τη διάθεση να βοηθήσω την ιστορική έρευνα, κάτι που ο καθένας πρέπει και έχει υποχρέωση να καταθέσει. Όταν ξεκίνησε η μάχη το τάγμα του Πρίκου μπήκε μέσα το πρώτο βράδυ, δηλαδή 20 προς 21 Γενάρη του 1949. Κατά τη 1η ώρα ο Πρίκος ζήτησε ενίσχυση γιατί δεν μπορούσε να καλύψει όλο το χώρο. Τότε ο Ταξίαρχος Μπαντέκος έστειλε το λόχο Νεολαίας. Στο λόχο Νεολαίας ήμουν κι εγώ ως Διμοιρίτης της 2ης Διμοιρίας. Αφού μπήκαμε βρήκαμε τον Ταγματάρχη Πρίκο μαζί με τον Πολιτικό Επίτροπο του Τάγματος (Στο σημείο αυτό να πω ότι δε θυμάμαι το όνομα του Επιτρόπου καθώς και την τύχη του μετά τη μάχη). Οι δυο διμοιρίες (1η και 3η) πήραν εντολή να πάνε προς τη Δεξαμενή. Η δική μου διμοιρία (η 2η) πήρε εντολή να καθαρίσει την περιοχή προς τα δεξιά. Ο λοχαγός μου Θανάσης Φοκολόρος (Σιώκας) κράτησε 1 ομάδα από τις 3 που είχε η διμοιρία μου. Με τις άλλες δυο ομάδες ξεκαθάρισα το μέρος που μου είπαν, ξηλώνοντας ορισμένες εστίες από Μάυδες. Επίσης, από μια Διμοιρία του στρατού πήραμε λάφυρα 2 οπλοπολυβόλα "μπρεν" και πολλά πυρομαχικά. Αφού ξημέρωσε και προχώρησε η μέρα άλλαξε το σκηνικό της μάχης. Ο κυβερνητικός στρατός πέρασε στην αντεπίθεση. Εμείς αμυνόμασταν και αποκρούσαμε όλες τις επιθέσεις. Με το λοχαγό και την ομάδα που κράτησε κόπηκε κάθε επικοινωνία από τις 10 το πρωί. Έπρεπε, αφού δεν είχαμε επαφή με κανέναν, να ενεργούμε μόνοι μας. Και αυτό κάναμε. Μαζεύουμε και τις δύο ομάδες και αμυνόμαστε συνέχεια. Πάντως το παρήγορο ήταν ότι είχαμε σφαίρες αρκετές και πολεμούσαμε άνετα. Στις 11.30 ήρθε ο σύνδεσμος του Πρίκου και μας λέει να συμπτυχθούμε (εντολή του Ταγματάρχη Πρίκου). Εγώ του λέγω, εμείς θα καθίσουμε να αμυνθούμε ώσπου να νυχτώσει και μετά θα δώσουμε μάχη και θα φύγουμε. Έφυγε ο σύνδεσμος. Τότε έμασα όλους τους άνδρες και τους είπα την απόφασή μου να μείνουμε και να φύγουμε το βράδυ, γιατί κοιτάτε εκεί, όσοι φεύγουν σκοτώνονται (πού να περάσεις μέρα μεσημέρι ανά 100 μέτρα φυλάκιο). Συμφώνησαν όλοι να μείνουμε να αμυνθούμε και το βράδυ να κάνουμε ντου και να φύγουμε. Έτσι έγινε. Τώρα είμαστε μόνοι μας. Ο Στρατός επιτίθετο συνεχώς, εμείς τους αποκρούουμε. Κατά τις 3 η ώρα ετοιμαζόταν για επίθεση. Μας είχαν πλησιάσει στα 20 μέτρα. Τους λέω, παιδιά τώρα θα δείξουμε πραγματικά αν είμαστε ΔΣΕ. Τι θα κάνουμε; Αντί να τους περιμένουμε θα επιτεθούμε εμείς και θα τους αιφνιδιάσουμε. Έτσι και έγινε. Επιτεθήκαμε και πραγματικά αιφνιδιάστηκαν τόσο που πετούσαν ακόμα και τα όπλα τους και όπου φύγει - φύγει μπήκαν μέσα στα πολυβολεία τους. Εμείς όμως πιάσαμε καλύτερες θέσεις. Κατά τις 3.30 έρχεται ένας μαχητής της Διμοιρίας μας και μου είπε ότι πιο πέρα είναι 2 που βάζουν προς το Στρατό. Πήγα προς το μέρος τους και αφού έκανα αναγνώριση είδα πως ήταν αντάρτες. Τους ρώτησα τίνος τμήματος ήταν και μου είπαν του Πρίκου και ήταν η διμοιρία του Μπεγλένη. Του λέω πέστε του Μπεγλένη από δω να μη φοβάται, εδώ είναι η διμοιρία του Πίτσικου. Του το είπαν και ο Μπεγλένης ήρθε μόνος του και συνεννοηθήκαμε να πάω προς το σημείο που ήταν εκείνος, γιατί ήταν καλύτερο μέρος να αμυνθούμε και με την προοπτική να φύγουμε μόλις βραδιάσει. Έτσι έγινε, μαζευτήκαμε και οι δυο διμοιρίες και αμυνθήκαμε. Κατά τις 5.30 μας κάνανε την τελευταία επίθεση και την αποκρούσαμε. Αφού πλησίαζε να νυχτώσει αρχίσαμε να φωνάζουμε αέρα για να τονώσουμε και το ηθικό. Τις φωνές άκουσαν και από την ομάδα που ήταν με το λοχαγό. Με φώναξαν και αφού πήρα κάποιες προφυλάξεις, φοβούμενος μήπως τους έχουν πιάσει και είναι παγίδα, πήγα εκεί. Είχε σκοτωθεί ο λοχαγός. Σκάψαμε και θάψαμε το λοχαγό, αφού δε θα μπορούσαμε να τον πάρουμε (την άλλη μέρα τον θάψαμε στο νεκροταφείο). Στο μεταξύ νύχτωσε και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε. Στη διάρκεια των μαχών ένα κορίτσι κατόρθωσε να φύγει και να φτάσει στην ταξιαρχία και να πει ότι μέσα υπάρχουν ξεκομμένοι. Τότε ο Ταξίαρχος έστειλε ένα λόχο του Φεγγάρα να φωνάξει με τα χωνιά να φύγουν οι ξεκομμένοι. Πήγα να ελέγξω και συναντήθηκα με το Φεγγάρα που μου είπε την εντολή που είχε από τον Μπαντέκο. Του είπα ότι είμαστε οργανωμένοι και ότι είμαστε πάνω από το διοικητήριο. Ο Φεγγάρας πήρε τηλέφωνο τον Μπαντέκο και του είπε την κατάσταση. Μόλις άκουσε ο Μπαντέκος ότι είμαστε οργανωμένοι, κατέβηκε αμέσως μόνος του και μόλις ήρθε του εξήγησα την κατάσταση. Τότε ο Μπαντέκος δίνει διαταγή να μπει όλη η Ταξιαρχία μέσα και αυτό έγινε και έτσι το πρωί έπεσε όλο το Καρπενήσι".